Postscriptum (1)

Dopisek do "Rozpaczy Nabokova"

"Rozpacz" jest książką, którą oczywiście przeczytać może każdy. Bo nieopatrznie użyłam zdania, które sugerowałoby, że książka jest tylko dla wybranych. Otóż nie, polecam ją każdemu, bez wyjątku. Nabokov jest dla mnie mistrzem słowa, choć bardziej należą się tutaj laury uznania tłumaczowi - wybitnemu Leszkowi Engelkingowi. Ale jednak, tłumacz postarał się, i to mocno, o wiarygodne przeniesienie stylu oryginału na język polski i naprawdę czyta się je płynnie. Brakuje mi mojego, własnego porównania z oryginalnym wydaniem. Mam nadzieję, że niedługo tego dokonam. Tymczasem, "Rozpacz" pozostawiam przede wszystkim indywidualnej refleksji każdemu czytelnikowi, który będzie miał okazję ją czytać. Zaznaczyłam wcześniej, że jest to powieść specyficzna i niejednoznaczna, dlatego pełen odbiór jej treści może być utrudniony poprzez różnoraki zabiegi, jakie stosuje Nabokov (których nie będę tutaj wymieniać, bo: a) nie chcę być źle zrozumiana, b) mogę się co do nich mylić). Ale odczytanie tej historii bez znajomości różnych "kruczków" jest możliwe i czyta się bardzo przyjemnie. 

Jeszcze raz zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

(Oj) czysty język

Obraz
 źródło: tumblr.com Pewnie tego jeszcze nie wiecie, ale jestem studentką polonistyki i uwielbiam ekspresywizmy, neologizmy oraz wszelkie inne  izmy  też ;) Chyba od zawsze w jakiś sposób doceniałam język polski: lubiłam gramatykę, zaglądałam do słowników i chętnie brałam udział w dyktandach. Jednak dopiero w liceum i później na studiach dostrzegłam wartość nowych słów, ich ekspresji oraz zwróciłam większą uwagę na to, czy słowa, których używam są kolokwializmami czy bardziej wyszukanymi wyrazami. Oczywiście, mowa potoczna mimo wszystko dominuje, bo niestety nie pochodzę z żadnego szlacheckiego rodu ( ah, bo ja tak bardzo o tym marzę) ;) Ale jednak uświadomiłam sobie, że pewne słowa niosą informację ukrytą w swej strukturze o tym, czy określają o rzeczywistości pozytywnie, negatywnie, czy wręcz wulgarnie. W efekcie bardziej przykładam się do tego, co mówię, jak, ale też o czym i do kogo przede wszystkim. Bo poznałam, że każde użyte słowo jest nośnikiem konkretnej informacji, nie
Czytaj więcej

Dziwacy w literaturze: nimfetki, motyle i sobowtóry Vladimira Nabokova

Obraz
W drugim poście z cyklu "Dziwacy w literaturze" prezentuję Wam pisarza wybitnego, który na miejsce w setce BBC zasłużył  Lolitą. Vladimir Nabokov pozostawił po sobie osiemnaście powieści, dwa utwory dramatyczne i kilkadziesiąt opowiadań. Tworzył zarówno po rosyjsku, jak i angielsku. Znany niemal na całym świecie dzięki dwukrotnie sfilmowanej "Lolicie" - pierwszy raz przez Stanleya Kubricka w 1962, drugi - Adriana Lyne'a w 1997 roku. Znany i ceniony, choć czasem krytykowany za swoją ekstrawagancję i niezrozumienie, gdyż jego twórczość charakteryzuje się licznymi aluzjami do innych tekstów, zagadkami i grami słownymi oraz powtarzającymi się motywami.  Dlaczego uznałam Nabokova za dziwaka? Przede wszystkim za sprawą jego nimfetek, motyli i sobowtórów.  Przeczytajcie...
Czytaj więcej

Lista książek "must read"

Obraz
Upublicznienie tego zobowiązuje mnie do wypełnienia tego zadania i w efekcie w końcu osiągnę chociaż jeden z moich noworocznych celów - nadrobić zaległości w książkach. Wiem, publiczność jest niewielka, ale sam fakt wypisania tej listy tutaj, no, kurczę, musi mnie pociągnąć do jakiejś odpowiedzialności za swoje słowa. Nie rzucajmy słów na wiatr! Zatem, oto wymieniam książki, które przeczytam w wakacje, tzn. jeśli zdam licencjat w czerwcu, zacznę je czytać jak tylko wrócę do domu z pozytywną oceną i skończę, gdy zacznę magisterkę, o ile się dostanę. Ale, no, generalnie chodzi o okres wakacyjny czyli czerwiec-lipiec-sierpień-wrzesień. A zatem...
Czytaj więcej